Waar haal jij het lef vandaan?!

Durf jij hardop uit te spreken wat je het liefste zou willen, waar je van droomt?

Of is er nog iets wat je hierin tegenhoudt?

Hardop uitspreken waar je van droomt, betekent ook een stukje meer zichtbaar worden. En daar zit vaak een belemmering. Allerlei poppetjes in jouw bus die heel hard van alles roepen waarom je het niet zou moeten doen. Van “kan jij dat wel?” en “kunnen we daarmee de rekeningen betalen?” tot “wat zullen andere daar wel niet van vinden!”. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg en dus blijft alles vaak bij het oude en blijven we onze dromen alleen maar dromen.

Al deze poppetjes zorgen ervoor dat je niet in zeven sloten tegelijk loopt en dat kan soms best handig zijn. Ze kunnen er echter ook voor zorgen dat je niet gaat doen, wat je met heel je hart zo graag zou willen.

Ons brein is voorgeprogrammeerd om te overleven en daar hoort het kiezen voor de bekende en vertrouwde weg bij. Maar wat als je met elke vezel voelt dat je jouw droomt achterna wilt. Hoe kom je dan van dromen naar doen?

Een eerste stap is het (h)erkennen dat deze poppetjes er zijn en hoor wat ze je te vertellen hebben.  Dat wil overigens niet zeggen dat je ook moet doen wat ze zeggen. Het gaat om de erkenning en het gehoord worden wat zorgt voor ruimte in de spreekwoordelijke bus. En in die ruimte liggen de mogelijkheden voor die eerste stap op weg naar jouw droom. En in die ruimte is waar het lef te halen valt.

Moed betekent je angst voelen en er dan toch voor kiezen om je hart te volgen. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik mij toch nog heel vaak laat weerhouden door de zogenaamde beren op de weg. Dat ik dan dus liever zie dat een ander mijn angst of probleem oplost, dan dat ik er zelf mee aan de slag ga. Een luisterend oor is dan wel fijn, maar een helpende, reddende hand beter. Dan hoef ik mijn nek niet  uit te steken, mij kwetsbaar op te stellen en kan ik ook niet onderuit vallen.
Inmiddels heb ik ook geleerd dat er vaak hele mooie dingen gebeuren als je door de angst heen gaat en dat het achteraf meestal minder ingewikkeld en spannend is dan gedacht. Dat iemand vragen om je te helpen en je kwetsbaar opstellen je vaak veel brengt en ook moed toont. Praten over wat mij bezighoud en de (on)mogelijkheden die ik daarbij ziet helpt mij enorm. Dan kom ik toch uit op: "ik wil niet dat je mij redt, maar dat je naast mij staat als ik mijzelf red".